مقایسۀ کیفیت خواب و سلامت عمومی سالمندان ساکن در خانه و سالمندان ساکن در سرای سالمندان

اهداف: پژوهش دربارۀ مسائل و مشکلات مرتبط با سالمندی به منظور ارتقای کیفیت زندگی این قشر از جمعیت، از دغدغه های عمدۀ جهان امروز به شمار می رود. تحقیق حاضر با هدف مقایسۀ میزان سلامت عمومی و کیفیت خواب سالمندان ساکن در منزل و سالمندان ساکن در سرای سالمندان انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی تحلیلی است. جامعۀ آماری این تحقیق تمامی زنان و مردان سالمند شصت سال به بالای ساکن در سرای سالمندان و ساکن در منزل شخصی در شهر تبریز بوده است. نمونۀ این پژوهش شامل ۱۰۰ سالمند بود؛ یعنی۵۰ مرد و ۵۰ زن که ۵۰ سالمند ساکن در خانه و ۵۰ سالمند ساکن سرای سالمندان بودند که به روش نمونه گیریِ دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسش نامۀ سلامت عمومی گلدبرگ (28-ghq) و کیفیت خواب پیزبورگ (psqi) استفاده شد و سپس، داده ها با آزمون تحلیل پراکنش چندمتغیره (manova) بررسی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین سالمندان ساکن در خانه و سالمندان ساکن در سرای سالمندان از دو نظر تفاوت معنا داری، در هر دو گروه، وجود دارد (۰/۰۰۱=p): ۱. ازنظر کیفیت خواب و مؤلفه های آن، شامل کیفیت ذهنی خواب، زمان لازم برای به خواب رفتن، کل مدت خواب، کارایی خواب معمول، اختلالات خواب، مصرف دارو های خواب آور و اختلال عملکرد روزانه؛ ۲. ازنظر سلامت عمومی و مؤلفه های آن، شامل نشانه های جسمانی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی و افسردگی. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاکی از آن است که سالمندان ساکن سرای سالمندان در مقایسه با سالمندان ساکن در خانه، نشانه های اضطراب و افسردگی و نشانه های جسمانی و اختلال کارکرد اجتماعی بیشتری دارند. همچنین، نتایج نشان داد که سالمندان ساکن سرای سالمندان درمقایسه با سالمندان ساکن خانه، کیفیت خواب ضعیفی دارند. در آینده، گسترش مؤسسات نگهداری سالمندی اجتناب ناپذیر است؛ بنابراین، توجه هرچه بیشتر به اوضاع محیط زندگی سالمندان ساکن مؤسسات، ضروری به نظر می رسد.